มีเรื่องให้เสียใจมากมายในขณะนี้ แม้แต่พวกเราที่ไฮโลออนไลน์รอดพ้นจากการแพร่ระบาดครั้งใหญ่ของ coronavirus ก็ยังมีสิ่งที่ขาดหายไป ได้แก่ งานอดิเรก สถานที่ และผู้คน
ในขณะเดียวกัน ความสุขก็เกิดขึ้นในรูปแบบที่คาดไม่ถึง ขณะที่เราค้นหาวิธีที่จะรักษาตนเองและผู้อื่นได้แม้จะเศร้าโศกและสับสนอลหม่าน
ในการจัดทำเอกสารเกี่ยวกับการใช้ชีวิตในแต่ละวันของผู้คนและการรับมือกับภัยพิบัติครั้งนี้ ฉันได้เปิดตัว“Coronavirus Lost and Found ” ซึ่งเป็นคลังข้อมูลสาธารณะออนไลน์ที่ทุกคนสามารถบันทึกการสูญเสียที่พวกเขาไว้ทุกข์หรือปลอบโยนที่พวกเขาพบในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่กลางเดือนเมษายน ผู้คนหลายสิบคนจากทั่วสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกได้มีส่วนร่วมในการโพสต์
ฉันไม่เคยตั้งใจจะเก็บข้อมูลการระบาดใหญ่ งานวิจัยทางวิชาการของฉันมักจะเน้นที่บทบาทของอารมณ์ในวัฒนธรรมอเมริกันในช่วงสงคราม โดยเฉพาะรูปแบบของความทุกข์ที่มักถูกมองข้ามในช่วงวิกฤต
แต่เช่นเดียวกับคนส่วนใหญ่ ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับแผนการยกเลิกการจัดทำในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ การยกเลิกการผจญภัยช่วงสุดสัปดาห์ การรวมตัวกับครอบครัวและเพื่อนฝูง และโอกาสทางอาชีพที่ฉันได้ทำงานอย่างหนักเพื่อจัดการให้กลายเป็นเรื่องน่าเบื่อหน่าย ฉันพบว่าความคิดที่พวกเขาจะหายตัวไปโดยไม่มีบันทึกนั้นช่างน่าเศร้าเหลือเกิน
ฉันสร้างไฟล์เก็บถาวรนี้เป็นพื้นที่สำหรับให้ผู้คนระลึกถึงสิ่งที่เคยเป็น – และเพื่อบันทึกสิ่งที่สามารถเกิดขึ้นได้ในเวลาที่ไม่มีอยู่
สิ่งที่สูญเสียไป
Alyssa Samek ศาสตราจารย์ด้านการสื่อสารในแคลิฟอร์เนียตอนใต้ กำลังตั้งครรภ์ลูกคนที่สองของเธอ และตั้งตารอที่จะว่ายน้ำในสระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัยให้บ่อยขึ้นเมื่อการตั้งครรภ์ของเธอคืบหน้า
เมื่อสระปิดตอนนี้ Samek เขียนว่า เธอคิดถึง “ความรู้สึกขอบคุณสำหรับความอ่อนโยนของน้ำที่อุ้มร่างกายฉันไว้อย่างนุ่มนวล ความงามของท้องฟ้าสีครามสดใสเหนือฉันขณะที่ฉันเอนหลังเมื่อสิ้นสุดการว่ายน้ำ”
สระว่ายน้ำปิดแล้ว กาญจนาลักษณ์ จันทพันธ์ / EyeEm
เจสสิก้า กริม จากโอไฮโอ บรรณารักษ์และนักประพันธ์ที่เกษียณอายุราชการ เสีย ชีวิต “ ชีวิตอื่น ” ของเธอ – ในฐานะอาสาสมัคร Peace Corps ในเมียนมาร์ Grim ใช้เวลา 14 เดือนในเทอม 27 เดือนของเธอในการสอนภาษาอังกฤษแก่นักเรียนมัธยมต้นที่นั่น เมื่อ coronavirus บังคับให้ต้องอพยพอย่างเร่งด่วน
การระบาดใหญ่ทำให้ Grim หลุดพ้นจากภูมิประเทศของ “ส้มโอ เงาะ งู ทุเรียน ขนุน มะม่วง 15 สายพันธุ์ กล้วย 25 สายพันธุ์” เธอเขียน สูญหายไปเช่นกันคือ “ถนนที่เงียบสงบในยามรุ่งอรุณในย่านมุสลิม”
ผู้ร่วมให้ข้อมูลรายอื่นๆ เสียใจกับโครงการสร้างสรรค์ที่ถูกขัดจังหวะและขาดการเชื่อมต่อจากชุมชนที่สร้างผลงานของพวกเขา เป็นเวลา 15 ปีที่ Steve Loya ครูสอนศิลปะระดับประถมศึกษาในเมืองสเตอร์ลิง รัฐเวอร์จิเนีย ได้ดำเนินกิจการชมรมศิลปะหลังเลิกเรียน ยอดนิยม ซึ่งขณะนี้ถูกยกเลิก
ในโครงการโปรดชิ้นหนึ่ง Loya สนับสนุนการทดลองเมื่อเด็กๆ สร้างสิ่งที่พวกเขาต้องการจากเศษไม้ โดยปกติแล้ว ผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายจะเป็น “บทพิสูจน์ทางกายภาพว่าคนหนุ่มสาวจะทำอะไรได้บ้างเมื่อจินตนาการของพวกเขาถูกปลดล็อกและอิสระที่จะเดินเตร่” Loya เขียน
ปีนี้ประติมากรรมยังคงไม่สร้าง
สิ่งที่พบ
ฉันประหลาดใจกับน้ำหนักของการสูญเสียทั้งหมดที่มีร่วมกันใน “Coronavirus Lost and Found” แต่ฉันยังรู้สึกทึ่งกับความเฉลียวฉลาดที่ผู้คนแสวงหาและพบการปลอบโยน แม้กระทั่งความสุข
ในขณะที่การระบาดใหญ่ทำให้กิจวัตรประจำวันวุ่นวาย เช่น บางคนได้ค้นพบข่าวสารวิธีที่จะอยู่กับคนที่พวกเขารัก
เป็นเวลาหลายสัปดาห์ การตอบสนองการระบาดใหญ่ในอิสราเอลบีบบังคับ Ilana Blumberg ผู้สอนวรรณคดีและการเขียนที่มหาวิทยาลัย Bar Ilan ให้อยู่ห่างจากบ้านในกรุงเยรูซาเล็มไม่เกิน 100 เมตร นั่นทำให้เธอเดิน 10,000 ก้าวต่อวันได้ยากลำบากมาก
ดังนั้นใน “หนึ่งในคืนที่โคโรนา” Blumberg เขียน เธอกับลูกสาววัย 16 ปีจัดปาร์ตี้เต้นรำอย่างกะทันหัน ขณะที่พวกเขาหัวเราะและหลั่งเหงื่อ บลูมเบิร์กพบความประหลาดใจครั้งใหม่ในการเป็นพ่อแม่ และประหลาดใจว่า “ตอนนี้ฉันให้กำเนิดร่างกายที่อยู่ข้างๆ ฉัน เป็นอิสระ เข้มแข็ง และกระตือรือร้น”
ผลงาน “Coronavirus Lost and Found” ของ Jessica Sanfilippo-Schulz สะท้อนมุมมองของเธอในฐานะทั้งแม่และลูกสาว เวลารู้สึกไม่เหมือนเดิมในทุกวันนี้ เธอตระหนักดี โดยได้เปิดหนทางใหม่ๆ ในการสัมผัสประสบการณ์ทั้งสองบทบาทเหล่านั้น
Sanfilippo-Schulz ซึ่งอาศัยในเยอรมนีได้ทบทวนกิจวัตรที่ดูแลมานานกว่าสองเดือนแล้ว เธอกล่าวว่า “ทุกเช้ามีความสุขสำหรับการโทรศัพท์ช้านาน” กับแม่ของเธอ ซึ่งอาศัยอยู่ใกล้กับเมืองมิลาน ประเทศอิตาลี จากนั้น “ฉันพบว่าลูกสาววัยรุ่นของฉันมีความกระตือรือร้นที่จะทำสูตรอาหารช้า ๆ ในเวลาอาหารกลางวันกับฉัน”
Mara นักวิจัยด้านสุขภาพจากซีแอตเทิลต้องการจัดเตรียมการจัดเตรียมใหม่สำหรับการเลี้ยงดูลูกชายสองคนของเธออายุ 3 และ 9 ขวบ ท่ามกลางกิจวัตรการแพร่ระบาดของเธอที่ “เล่นปาหี่ ด้นสด ทำความสะอาด ทำงานครึ่งวัน พยายามหายใจ”
Mara เขียนเพื่อให้แน่ใจว่าเด็กๆ ได้ใช้เวลาแบบตัวต่อตัวกับพ่อแม่ทั้งสองภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ เธอได้เรียนรู้ที่จะ “อดทน เข้าใจ ตอบสนอง และเห็นคุณค่า” กับอดีตคู่ครองของเธอมากขึ้น เธอได้ค้นพบ “ความเมตตาสำหรับวันที่ไม่มี [ลูกๆ] เพราะฉันรู้ว่าความว่างเปล่าและความสูญเสียนั้น”
สูญเสียและค้นหาทันที
การระบาดใหญ่วัดจากขนาดมหึมา ในเคสหลายล้านราย หลายล้านล้านดอลลาร์และยอดผู้เสียชีวิตทั่วโลกที่พุ่งสูงขึ้นเป็นพันๆ ราย
แต่ตามที่ “Coronavirus Lost and Found” เปิดเผย ความสูญเสียที่ทำให้เราเซจริงๆ มักจะน้อยกว่ามาก นับไม่ได้ง่ายๆ และไม่มีวันทำข่าว เรื่องราวที่เลือกไว้ที่ฉันนำเสนอที่นี่ โดยได้รับอนุญาตจากผู้เขียน เป็นพยานถึงขนาดของภัยพิบัติที่ส่งผลต่อชีวิตของเราทุกด้าน
ยังไม่ได้จัดทำแผน โครงการไม่สมบูรณ์ maksime / iStock / Getty Images Plus
และถึงแม้ว่าที่เก็บถาวรต้องการผู้ร่วมให้ข้อมูลเพื่อจัดหมวดหมู่รายการของพวกเขาเป็น “สูญหาย” หรือ “พบ” ความแตกต่างนั้นไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย (เพิ่มรายการ “Coronavirus Lost and Found” ที่นี่ )
เมื่อเราโศกเศร้ากับการสูญเสีย เราตระหนักดีว่าบางสิ่งมีความหมายมากแค่ไหนก่อนที่มันจะหายไป – การบัญชีที่น่าเศร้าของความสุขในอดีต และความสุขใด ๆ ที่เรา “พบ” ระหว่างการระบาดใหญ่ก็อาจแต่งแต้มด้วยความเศร้าได้เช่นกัน
เมื่อคลังข้อมูลเติบโตขึ้น เรื่องราวแห่งความหวังที่สดชื่นก็ซ้อนทับกับเรื่องราวของวันที่หมดไป การสูญเสียและสิ่งที่พบไม่ได้ลดน้อยลง แต่เพียงสะสมต่อไปเคียงข้างกันไม่มีสิ้นสุดในสายตาไฮโลออนไลน์
